علیرضایعقوبی سورکی

‍ "نکات قرآنی"
💥علیرضایعقوبی سورکی 💥
"وَ اَوحَی رَبُّکَ اِلَی النَّحلِ..."
(و ربّ ات بر زنبوران عسل آگاهی افکند...)

زنبوران عسل در ظاهر همان است که همه با آن آشنایند. موجوداتی که از بهترین و لطیف ترین گلها میخورند و آن را در بطن خویش به شهدی شفابخش تبدیل می کنند... اما در وجه باطنی آیه؛ مراد از "نحل" انسان های کامل اند. همانهایی که در هر آن، بهترین و لطیف ترین آگاهی ها را می گیرند و در بطن خویش آن را می پرورانند و ماحصلش را چون کلماتی شفابخش تقدیم مردمان می کنند؛ "فِیهِ شَفاءَُ لِلنّاس"!(در آن برای "همه ی مردمان" شفاست)! و دقت کن! نمی گوید که این شهد را در سرش می پرورانَد، بلکه آن را بطن اش می پرورانَد! اینچنین محصول شفابخش و کارآمدی از بطن صادر می شود! زیرا آنچه در سر پروریده شود، ذهنی است! از جنس زندگی نیست! آنچه از جنس زندگی است در "بطن" است! و بی شک "نحل" انسان های کامل اند. همچنانکه امام صادق (ع) نیز فرمود: "ماییم نحل"! و یادت باشد که به امیرالمومنین(ع) نیز "امیرالنحل" و "یَعسُوبُ الدّین" می گفتند، که هر دو اشاره به یک معنا و مفهوم است. ای دوست به فرموده آیه؛ اهل نحل، خانه هاشان را که محل پروریدن شهد معجزه آسا است، از بلندیها بر میگیرند! از جبال و اشجار و از "مِمّا یَعرِشُونَ"! زیرا این شهد نجات بخش، این کلمات زنده، دارای جوهره ای آسمانی اند. هرجایی ساخته و پرداخته نمی شوند. چرا که طعامی آسمانی است؛ "وَ فِی السَّماءِ رِزقُکُم"! پروراندن کلمات زنده و شهد زندگی بخش، در وجودهای پست و در پستی ها ممکن نیست. بلندا می خواهد. ظرفیت عظیم و سینه ای گشاده می طلبد. کار انسانهای بی ظرفیت و کم ظرفیت نیست. کار کسانی است که انشراح سینه شان اتفاق افتاده است. آن انسانهای کاملی می طلبد که قادرند به تمامیت هستی عشق بورزند و به تمامی مخلوقات خدا خدمت نماید.

💥علیرضایعقوبی سورکی 💥