‍ "نکات قرآنی"
*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*
"وَ اِذ تَخلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیئَةِ الطَّیرِ بِاِذنِی..."
(و [یاد آر، ای عیسی] آن زمان که به اذن من از گِل، همانند اندام پرنده ای می ساختی و در آن می دمیدی و آن به اذن من پرنده ای واقعی می شد)

شاید بسیاری ساخت و سازی اینچنین از موجودات زنده را انکار کنند و یا آن را به جادو نسبت دهند. لکن قرآن به این نوع از خلق صریحاً اذعان دارد و آن را از مصادیق جادو نمی انگارد. زیرا درست قبل از بیان این نکته، سخن از تعلیم کتاب و حکمت و تورات و انجیل است. این یعنی چنین اعجازی کاملاً حکیمانه و از مسیر عالمانه است. همواره در طول تاریخ اندیشه ساخت موجود زنده از طریق تصنع، مورد توجه بشر و به ویژه حکما بوده است. آنچنانکه در عرفان یهودی قبالا در برخی از متون قرون وسطی، از ساخت موجودی انسان واره به نام "گولم" سخن گفته اند که مخلوقی مصنوعی اما زنده بوده است. چنین ادعاهایی آنچنان که پژوهشگران دینی بیان داشته اند ریشه در دو گزاره ی مبهم از رساله سَنهِدرین در تَلمُود بابلی [که تفسیری از تورات است]، دارد. در یک گزارش آمده است که حکیمی به نام "راوا" در اوایل قرن چهارم، شخصی را خلق کرد؛ و در دومین گزارش، سخن از دو حکیمی در همان دوره است که با مطالعه قوانین خلقت، گاوی سه برابر گاو معمولی خلق کردند که برای جشنی آن را خوردند. در اینجا سخن از صحت و سقم این ادعاها نیست [و بدون شک بسیاری از داستانسرایی هایی که امروزه سر هم می کنند، بی اساس است] بلکه نکته این است که تفکر ساخت موجود زنده ی تصنعی از دیرباز ذهن بشر را به خود مشغول داشته است. حتی در میان حکمای اسلامی همچون بوعلی و شارحان دیگر، حکایتی حکیمانه تحت عنوان "حیّ بن یقظان" است که در آنجا از موجودی سخن رفته که از عناصر اربعه همچون نور خورشید و هوا به وجود آمده است... اما نکته مهم دیگری که در این آیه شریفه قابل تأمل است و هرگز نباید به آن بی توجهی نمود؛ کلمه ی "بِاذنِی" است که خداوند می فرماید "به اذن من". "بِاِذنِی" شاه کلید آیه است. کلمه ای اسراری است که در اینجا مجوز مفتوح شدن مجرای انرژی حیاتی است. زیرا یگانه قادر مطلق، آگاه مطلق و زنده ی مطلق هموست. و آدمی هر چند به فرمول های دانش و حکمت دست یابد تا اذن الهی نباشد طرفی نخواهد بست.

*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*